"Balada d´en Jordi Roca" / Balada de Jordi Roca





El cantautor mallorquin Guillem d´Efak, originario de Guinea Ecuatorial, fue uno de los 16 miembros de la Nova Canço, aunque no fue tan popular como como Serrat o Lluis Llach.

Con motivo de su fallecimiento en 1995 Serrat versionó para la televisión de Catalunya una de sus canciones mas emblemáticas; la balada d´en Jordi Roca.

Esta canción la ha rescatado Josep Lluís Rivera Garcia:

Interpretado en TVE (mejorada)

Video documental sobre esta canción

Se relatan hechos reales que acontecieron a Jordi Roca un 4 de mayo de 1851, en Manacor, Mallorca, a quien condenaron a muerte por haber robado en una Posada.

Cuando le pusieron la argolla y rompió a llorar y pronunció estas palabras: “Hermanos míos, perdonadme”.


Mas tarde se supo que Roca no era quien habia robado, sino que siendo amante de la esposa del posadero el verdadero ladrón, Rosselló, un militar de permiso, sabiendo de estas relaciones amorosas aprovecho que los amantes estaban yaciendo para robar en la Posada.

Esta es la historia de un hombre que fue condenado por robo cuando su único delito fue amar a quien no debia.

Balada d´en Jordi Roca


Madona de’s Caparo
en Jordi Roca vos crida.
Madona des Caparó,
que li perdoneu sa vida, que vos demana perdó.

I que vos n’enrecordau d’aquest trobo?
En Jordi Roca té pena de la vida.
Tothom es compadeix d’ell.
Tothom, fora de la principal acusadora…

I la justícia farà el seu camí…
No se sap si per calça d’arena, forca o garrot…
Lo cert és que demà de matinada en Jordi Roca morirà, morirà…

Demà en aquestes hores,
ai las, ja seré mort.
Demà, en aquestes hores
m’hauran donat garrot.
Tan sols pel teu amor,
tan sols pel teu amor.
Demà en aquestes hores,
ai las, ja seré mort.

Alça los teus ulls garrida. .
No els alcis per mirar-me;
Alça-los i prendràs plaer de veure finir ma vida.
Tothom que passa pel carrer se demana:
“I quin delicte ha comès en Jordi Roca per tenir tanta severitat amb ell”?
Estimava, estimava I el varen prendre per lladre.
I el mesquinet, la nit abans de morir canta, canta…

T’estim com t’estimava
i fins demà t’estimaré
i si hi ha una altra vida
allà t’esperaré.
Mai més no et podré dir:
“T’estim, t’estim, t’estim…”
perquè demà en aquestes hores,
m’hauran donat garrot.


Traducción de Jaume Qualsevol

Señora de ‘es Caparó’
Jordi Roca os clama.
Señora de ‘es Caparó’,
que le perdonéis la vida, que os pide perdón.

¿Os acordáis de ese encuentro?
Jordi Roca tiene pena de muerte.
Todos se compadecen de él.
Todos, salvo la principal acusadora…
Y la justicia hará su camino…
No se sabe si por calza de arena, horca o garrote…
Lo cierto es que manaña al amanecer Jordi Roca morirá, morirá…

Mañana a estas horas,
ay, ya estaré muerto.
Mañana, a estas horas
me habrán dado garrote.
Tan sólo por tu amor,
tan sólo por tu amor.
Mañana a estas horas,
ay, ya estaré muerto.

Alza tus ojos garrida.
No los alces para mirarme.
Álzalos y tendrás el placer de ver acabar mi vida.
Todo aquél que pasa por la calle se pregunta:
“¿Y qué delito ha cometido Jordi Roca para tener tanta severidad con él?”
Amaba, amaba y le tomaron por ladrón.
Y el pobre infeliz, la noche antes de morir canta, canta…

Te amo como te amaba
e incluso mañana te amaré,
y si hay otra vida
allí te esperaré.
Nunca más podré decirte:
“Te amo, te amo, te amo…”
porque mañana a estas horas,
me habrán dado garrote.


Lletra: Guillem d’Efak Letra: Guillem d’Efak
Música: Guillem d’Efak Música: Guillem d’Efak